Thursday, July 28, 2011

Donderdag 28 juli, Manning Park

Ontbijt inbegrepen in het Coast Hotel in Osoyoos. Hoopvol lopen wij naar beneden, smachtend naar warme wafeltjes met Canadese ahornsiroop. Helaas, pindakaas. Ofwel, ons eigen pindakeus/dreug breud-ontbijt is zo beroerd nog niet. Na een bakje met oudbakken cornflakes en een kop koffie checken we uit voor de reis naar Manning. Het is stralend weer, onbewolkt en al lekker warm.

Vlak buiten Osoyoos komen we langs Spotted Lake.  In de zomer is Spotted Lake verdeeld in poeltjes met verschillende kleuren, zoals groen, wit of geel. Dit komt doordat een gedeelte van het water verdampt door de warmte, waardoor de mineralen in het water als zout, magnesium, zilver en sulfaten in geconcentreerde hoeveelheden bij elkaar komen. Tussen de poeltjes verharden de mineralen tot harde paden waar je overheen zou kunnen lopen. Spotted Lake ligt nu nog op particulier terrein, we konden het dus alleen van de weg af zien.

We rijden naar The Old Grist Mill in Keremeos. Deze molen is oorspronkelijk gebouwd in 1877 en was voor die tijd een moderne molen met verticaal draaiende molenstenen waardoor graan in diverse maalsels omgezet kon worden, van glad tot grof. De molen is in 1980 gerestaureerd en maakt onderdeel uit van een soort openluchtmuseum in een prachtige tuin. We bekijken de molen, genieten van de tuin en ontdekken van alles over het malen van graan en wat daarbij komt kijken.

Wat zou dit een geweldige plek zijn om te wonen. De rust, de zon, de ruimte, de mooie oude molen, het kabbelende beekje en de schitterende tuin met boomgaard. Samen een beetje dromend rijden we verder....


We rijden door naar Manning Park. Het droge landschap van de wijnbouwers en fruittelers, verandert weer in groen weidelandschap met koeien en paarden. Het is blijkbaar hooitijd, want in de weilanden liggen vele rollen en blokken hooi. 

Om twee uur zijn we in Manning Park Resort. We mogen pas om 4 uur de kamer in, dus gaan eerst het park bekijken. Bij Lightning Lake, een mooi meer dat omgeven wordt door hoge bergen, lunchen we op een bankje. Het water is te koud om in te zwemmen, en wordt vooral gebruikt door roeibootjes. Slechts een enkeling waagt zich erin. Hier geen muggen gelukkig.


We rijden de berg op om de subalpine weiden te bekijken. Het is een smalle slingerende weg van 15 km, waarvan de laatste 7 km rough road is. Mooie vergezichten van besneeuwde bergtoppen, en ver beneden ons zien we het Manning Park Resort waar we vanavond zullen overnachten. De bermen staan vol met wilde blauwe lupinen en margrieten.


Op de rough road vragen we ons af waarom de weg ineens nat is. Is er gesproeid, om het stuiven tegen te gaan? Als we de sneeuwresten tegenkomen snappen we het weer ...
We parkeren de auto aan het eind van de weg en lopen de Paintbrush Trail. De zo geroemde subalpine weiden zijn inderdaad geweldig om te zien. De weiden staan in volle bloei, met planten die in onze tuin in het voorjaar als eerste bloeien, o.a. kruipende phlox.


Her en der liggen nog sneeuwresten waar we doorheen wandelen. De zon schijnt, een enkele witte wattenbol aan de lucht, helemaal super.

Na deze mooie trail gaan we terug naar Manning Park. We regelen een hor voor de ramen zodat het in elk geval open kan (jawel, hier weer wel muggen!!) en gaan nog even bubbelen in de hot tub. Hierna eten we in het restaurant. Rondom de gebouwen is het een drukte van belang met ground squirrels. Blijkbaar worden ze hier goed gevoed, want de beestjes rennen achter ons aan en gaan rechtop staan op zoek naar voedsel. Grappig gezicht, het zijn net kleine boomstammetjes in het gras.


Morgen naar Whistler. En dan drie dagen bloggen inhalen, want in Manning Park hebben we geen internet. 

No comments:

Post a Comment