Monday, July 18, 2011

Vlucht en Vancouver

Zittend in een klein hotelkamertje in downtown Vancouver, het eerste echte verhaal. Moet nog erg wennen aan het mini-laptopje, dat te vaak niet doet wat ik wil en ook nog eens onwijs traag is.
Twee dagen van de vakantie zitten er op. Gisteren de reis, altijd een hele onderneming. Al om kwart over 7 opgestaan, laatste spullen bij elkaar rapen (en dan toch de tandenborstel vergeten, maar hoera nu wel badkleding mee!), huis Carola-proof maken (wie het weet mag het zeggen) en weg. Rond half 11 op Schiphol, nog snel een paar boeken gekocht voordat het vliegtig om half 1 vertrok.
Van de heenreis hebben we niet veel meegekregen. Veel geslapen, achterstallig onderhoud van de laatste dagen. Voor het eerst een vliegtuig met beeldschermpjes in de stoel voor je en daarbij een ruime keus aan films. Van Harry Potter deel 7a heb ik echter alleen de beginscène en de aftiteling gezien, en ook Gooise vrouwen bleek niet boeiend genoeg om wakker te blijven. Gelukkig dat de dames van de voedselvoorziening je wel wakker maken als er iets te eten is, want eten blijft bij zo'n vliegreis toch altijd een welkome afwisseling.

Om half 2 plaatselijke tijd landden we in Calgary. Dat is altijd het leukste van naar Amerika gaan: je komt op vrijwel dezelfde tijd aan als je vertrekt, terwijl je toch een dagje vliegt. Via de Canadese douane (stuk vriendelijker en minder paranoia dan in de VS) naar het volgende vliegtuig, richting Vancouver.
Op Vancouver airport hebben we de autohuurpapieren tevoorschijn gehaald. Daar bleek opeens iets erg mis mee te zijn.... In plaats van een huurauto op 17/7 zouden we er een krijgen vanaf 19/7. Stom stom stom. Stom Tioga reisbureau en stomme wij dat we dit niet gecontroleerd hebben. Maar welke gek verzint nu ook dat je een huurauto pas twee dagen later wilt hebben, en dan ook nog eens met afhaalplek in hartje centrum?
Gelukkig was Mr. Alamo de beroerdste niet (problems are to be solved). Met een beetje hulp van de manager kregen wij een auto mee, waarbij de twee extra dagen natuurlijk wel betaald moesten worden. En natuurlijk hebben we ons weer laten overhalen tot een grotere auto, dus moesten vet bijbetalen. Ach, de jongen was ook zo schattig om ons uit de brand te helpen. En dan heb je ook wat: een parelmoerwitte Ford Fusion met een heleboel toeters en bellen (achteruitrijcamera, nooit gezien), mooi ding en absoluut niet te vergelijken met de Ford Fusion die we in Nederland kennen en die meer op een Poolse landbak lijkt. Ready to go.


Het hotel waar we nu zitten ligt in het oude centrum van Vancouver. Kleine kamer, dus struikelen over koffers en zooi. We waren er rond half 5, Nederlandse tijd half 2 's nachts. We zijn het gaslampquarter ingelopen en schrokken van de vele shabby types die we tegenkwamen. Veel bedelaars, zwervers, mannen met afwisselend anderhalf of één been, zelfs heren zonder benen in rolstoel. Veel missende tanden, lange haren en ranzige hoofden, zoekend in vuilnisbakken of peukjes oprapend van de straat.

Gaslampquarter is erg toeristisch, daar waren we snel doorheen. Verder gelopen naar Chinatown, maar hier was bijna alles gesloten. Omdat het begon te miezeren en de moeheid nu toch wel hard toesloeg, zijn we gauw iets gaan eten en toen teruggegaan naar het hotel.

1 comment:

  1. O o o wat balen dat er bij aankomst al iets misgaat. Maar inderdaad problemen zijn er, om op opgelost te worden. Leuk bakkie in ieder geval!
    Geniet van jullie reis en we hopen snel weer wat te horen.

    Groetjes Koen en Lieke

    ReplyDelete