Om 9.15 uur vertrekken we met een stralende zon uit de Tsa-Kwa-Luten Lodge, om de boot van 10 uur te kunnen nemen die ons terugbrengt naar Vancouver Island. Na de overtocht ontbijten we bij McCafe, een gezonde versie van McDonalds? Hier alleen ontbijtjes, koffie en ijs.
De rit naar Tofino is zo'n 270 km. Op Vancouver Island zijn zo weinig wegen dat er weinig keus is. Deels rijden we dus dezelfde weg als gisteren.
Vanaf Powel River steken we het eiland over, om met een grote omweg (gebrek aan wegen weer) naar Tofino te kunnen gaan. Bij Sprout Lake, een van de vele mooie meren in Canada, eten we onze meegebrachte salades en broodjes op. Het is vandaag een nationale feestdag, British Columbia Day, dus er zijn veel mensen aan het meer. Met moeite vinden we een plekje voor de auto.
De laatste 150 km van dit stuk gaan over een smalle en bochtige weg door de bergen, die volgens de eigenaar van de B&B waar we naar toe gaan, beter niet in het donker gereden kan worden. Opvallend is dat de temperatuur tijdens deze weg met 10 graden zakt, van 27 aaan de ene kant van het gebergte naar 17 graden aan de andere kant. Volgens de boekjes is het in Tofino gemiddeld 19 graden in de zomer, en valt er per jaar 300 cm regen a.g.v. de invloed van de oceaan... We hebben dus vandaag mazzel dat het droog en zonnig is!
De laatste 30 km van de weg gaan door Pacific Rim National Park. In het Visitor Center zoeken we het adres op van de B&B. We hadden heel handig de bevestigingsemail meegenomen, zelfs op Google Earth gezien hoe het huis eruit zag, maar geen adres opgeschreven.
Met hulp van Tom het huis snel gevonden. Een geweldig huis, achthoekig, met diverse torentjes waarin de B&B kamers zitten. Rondom het hele huis een overdekte veranda met stoelen, een prima slaapkamer (wel een plankige matras, als dat maar goed gaat!!), badkamer, en twee kamers om te kunnen zitten of tv kijken.
Deze laatste twee zijn overigens voor alle gasten. B&B is toch wat anders dan een hotel. We geven het personeel in de lobby nooit een hand, maar bij de heer en dame des huizes hier doen we dat toch wel.
Duncan is allervriendelijkst. Hij wijst ons de weg in huis en naar de zee, we dumpen onze spullen en steken de weg over. Een groot breed strand aan de Pacific, waar je een heel eind moet lopen voor je de zee inkunt. Een zee om te surfen. Meiden, vergeet Mimizan, volgend jaar naar Tofino!
Er wordt hier aan alle kanten gewaarschuwd voor de gevaarlijke golven, die zomaar ineens heel krachtig of hoog kunnen zijn. Wij zien vandaag enkel de kalme zee bij eb. Rondom de rotsen die vanuit de zee het land op steken, geen zeekomkommers of zeesterren, zoals vorig jaar in Pismo Beach, maar vooral veel mosselen. Morgen maar eens op zoek naar meer zeeleven, dat hier zeker wel moet zijn.
De door Duncan aangeraden restaurants slaan we over. Allemachtig wat een prijzen. Tofino is niet alleen duur om te overnachten dus. We vinden een deli, onze superhit van dit jaar, en gaan voor champignonsoep en een gevarieerde zelf samengestelde salade. Heerlijk.
In het haventje van Tofino is het een komen en gaan van watervliegtuigjes. En daar is ook Johnny van de watertaxi. Gehavend bootje, waarbij de passagiers kunnen zitten op twee kuipstoeltjes waar de poten onder vandaan zijn gehaald en die op een houten plank zijn geschroefd.
Als het donker is, is het ook echt donker. Henk wil nog even zijn penicilline uit de auto halen, maar breekt bijna zijn nek over de trap. Er is zowel binnen als buiten geen lichtje te bekennen, het hele huis slaapt al (10 uur!) en je ziet echt helemaal niks. Levensgevaarlijk. We gaan er zelfs van fluisteren!
Het slapen in de B&B was minder succesvol. De matras bleek erger dan een plank, een soort spoorbiels. Henk lag te draaien als een hond die geen goede plek in zijn mand kan vinden, last van rug of benen of allebei. Rond 3 uur 's nachts werd ook ik er knettergek van. Ik had gezien dat er extra dekens in de kast lagen, die heb ik dubbelgevouwen en onder het laken gelegd om de biels een beetje te watteren. En het hielp. De hond vond zijn plek!! (geautoriseerd door HK)
No comments:
Post a Comment