12 juli 2018 - Naar Calgary

De nacht voorafgaand aan je reis slapen in Amsterdam, wat een luxe. Geen op-onmenselijke-tijden-opstaan-stress, geen filestress, geen parkeerstress, geen wachten-op-de-transferbus-ergernis, maar lekker slapen (ondanks de stadse herrie waaronder een gezellige heimachine) en afgezet worden door Liske voor vertrekhal 2. Inchecken en security gaan zo vlot dat we van de drie uur die we geacht worden eerder aanwezig te zijn maar een uur nodig hebben. Dit hebben we ook anders meegemaakt ;) Op Nu.nl staat deze week weer de rampfoto van de meivakantie, waar wij ook op staan, toen Schiphol bezweek als gevolg van een stroomstoring.

De vlucht vertrekt drie kwartier later dan gepland, niet alles kan goed gaan. Maar never mind, als we in Calgary aankomen is het maar een uur later dan in Nederland, we klagen niet.
Veel wijn, veel films, veel hazenslaapjes en negen uur laten landen we in Calgary. Hier geen Amerikaanse toestanden om het land in te komen gelukkig, maar een vriendelijk en vlot welkom.
Bij autoverhuurder Hertz moeten we lang wachten. Voor ons staat een gezin dat zojuist besloten heeft een auto te huren en dus alles nog uitgelegd moet krijgen: autokeuze, bijrijders, verzekeringen, drop-off kosten, navigatie en ze willen van alles natuurlijk de exacte prijs weten. Het feit dat wij thuis al gereserveerd hadden en enkel een sleutel nodig hebben, maakt voor Hertz geen moer uit: achteraan aansluiten.

Maar een uur later hebben we dan toch onze dikke bak voor drie weken, een blinkende zwarte Nissan Murano. Rondje eromheen om de schade te checken, her en der wat plastic beschermstrips wegtrekken (zo nieuw dus nog), TomTom erin en starten maar.

We droppen onze koffers in een heerlijke suite met keuken op de bovenste verdieping van het Lakeview Signature hotel en zoeken een Walmart op voor de gebruikelijke vakantieaankopen: de piepschuimen koelbox, flesjes water, blikjes frisdrank en Reeze peanut koekjes.

Bij de kassa zien we weer de grote plastic tasjescarrousel en spreken er schande van: 'Onvoorstelbaar dat ze hier nog steeds zoveel plastic gebruiken.'  Tot we onze bon van de flesjes en blikjes krijgen: statiegeld! En betalen voor de plastic tasjes! Goed zo, Canada.
De caissière legt ons het systeem uit. Blikjes en flesjes kun je thuis bewaren en dan inleveren bij speciale inzamelpunten in de stad. Je krijgt dan 10 cent per item. Wel even de blikjes uitspoelen, want die lucht hè ... We besluiten om toch maar niet met een vuilniszak vol lege blikjes en flesjes het land door te crossen op zoek naar de recyclepunten, maar onze zooi keurig te scheiden in de afvalbakken. Wie weet welke zwerver we daarmee blij maken ;)

Als we om half 7 bij Starbucks een kop koffie drinken, realiseren we ons dat het voor ons half 3 's nachts is. Wakker blijven tot 10 uur gaat 'm niet worden, om 8 uur Canadese tijd rollen we dodelijk vermoeid ons bed in.