Via Hope rijden we door Sunshine Valley naar Manning Park.
De lucht is veel minder helder dan eerder, de temperatuur is onverminderd hoog.
Manning Park is een provinciaal park en ligt tegen de
Amerikaanse grens aan. Het enige hotel hier is Manning Park Resort; we waren
hier in 2011 ook en buiten de vloerbedekking die is vervangen door laminaat is
er aan de kamers niets veranderd. Dus vragen we opnieuw om een hor, net als
toen J. De
kamers zijn erg warm, airco is er niet. Onze kamer ligt gelukkig aan de
noordkant, dus geen zon op de ramen.
We rijden via de Blackwail Road de bergen in om de
Paintbrush Trail te lopen. De weg gaat tot een hoogte van zo’n 2000 m. De
laatste 5 km is rough road en leidt naar de alpenweiden die volgens de
ANWB-reisgids van West-Canada in de laatste helft van juli en de eerste week
van augustus een ‘oogverblindende kleurenpracht van bloemen tonen’. De
Paintbrush Trail is inderdaad erg mooi, maar de kleurenpracht bestaat nu helaas
uit slechts twee kleuren: witte bloemen en groen gras.
Evengoed is het een gave
hike door een indrukwekkend berglandschap met uitzicht op besneeuwde bergtoppen
in de verte. Langs de trail staat een aantal amateurschilders met hun ezel. Leuk
om te zien hoe ze allemaal op een verschillende manier de omgeving verbeelden.
We lopen nog een stuk van een andere trail en gaan dan terug
naar het hotel en koelen af in het zwembad, een lekkere grote dit keer!
Manning
Park Resort ligt echt in the middle of nowhere. De dichtstbijzijnde
winkels zijn op 45 minuten afstand. Je bent daarom voor alles aangewezen op de
voorzieningen in het resort: een restaurant en een klein winkeltje waar de
weinige dingen die er te koop zijn ook nog eens vreselijk duur zijn. Beetje dom
dat we geen ontbijtspullen hebben gekocht toen het nog kon.
’s Avonds proberen we dit reisverslag bij te werken, maar de
wifi is tergend traag. Met de bijgekochte high speed internet access van $ 3
lukt het net.
No comments:
Post a Comment