We vertrekken vroeg voor een mooie rit naar Golden. We
kiezen de Bow River Parkway, een weg die parallel loopt aan de Trans Canada
Highway. Ons doel is Golden, een plaats buiten het National Park. Hier hebben
we een bed & breakfast geboekt voor een nacht. De weg van Banff naar Jasper
is te lang om in een dag te doen, omdat er onderweg zoveel te bekijken is,
vandaar een stop erin.
Het weer is prachtig: staalblauwe lucht en zo tussen de 25
en 30 graden.
Op de plek waar we zeven jaar geleden lunchten, stoppen we
nu weer. Achter ons Castle Mountain, een immens gebergte dat inderdaad op een
kasteel lijkt; onder ons de Bow River met vlak daarlangs de spoorrails waarop
de goederentreinen met grote regelmaat langstrekken.
Halverwege de Bow River PW blijkt de weg ineens afgesloten te zijn. Nou ja … er stond wel een bord maar dat hadden we niet zo goed gelezen J Een stuk terug dus, om van daaraf via de parallel lopende snelweg verder te rijden naar Lake Louise.
Zo’n 5 km voor Lake Louise zien we een parkeerplaats, waarvandaan je met een pendelbus naar Lake Louise kunt. Deze parkeerplaats is afgeladen vol, en het is nog maar half 12. Dit belooft weinig goeds. We hadden er al een beetje op gerekend, want ook in 2011 was het een beste klus om bij het meer te komen. We proberen het nog via de gewone weg, je zal maar mazzel hebben, maar geen schijn van kans. Al bij het begin van het dorp staan verkeersleiders de grote stromen auto’s alle kanten op te sturen, behalve naar het meer. FULL. Oke doei.
We vervolgen onze weg en rijden door Yoho Provincial Park
richting Golden, zo’n 80 km. Omdat in Lake Louise de hotels onbetaalbaar waren,
hadden we voor Golden gekozen. We zouden zo twee keer langs Lake Louise komen
en Yoho Park meepikken. Dat meer zal er ook morgen niet inzitten, tenzij we om
6 uur vertrekken.
We rijden naar de Takkakawwatervallen, die wij alleen kunnen
onthouden als de Kakwatervallen (en ja, ik heb de juiste naam dus even
opgezocht). De kakwaterval wordt gevoed door de Daly gletsjer en is uiteraard
‘s winters bevroren. Via een wandeling vanaf de parkeerplaats kun je de
waterval al goed zien, maar wij willen er dichterbij en klimmen dus een stuk
omhoog op de rotsen tot we zo dichtbij staan dat we echt nat worden van de mist
die het donderende water veroorzaakt. Wat een imposant ding!
De tweede stop is bij Lake Emerald. Hier is de drukte te behappen. Lake Emerald is ook een turquoise meer zoals je het op alle mooie plaatjes van West-Canada ziet. Het water is kraakhelder, maar als je van een afstandje kijkt ziet het er niet uit als water. Van de bootjes die erop varen zie je enkel het stuk dat boven het water ligt, zodat het lijkt alsof je naar een plastic plaat kijkt met bootjes die erop liggen en via magneten of iets dergelijks worden voortgeschoven.
Rond drie uur komen we in onze Bed & Breakfast aan, Bakc to the Land. We
volgen grijnzend de bordjes die ons naar een plek hoog op de berg buiten Golden
leiden: ‘You’re almost there’. Eigenaresse Sandy verwelkomt ons en showt ons de
heerlijke koele kamers onder het huis met een fantastisch uitzicht op de bergen
rondom. Bij een B&B krijg ik toch altijd een wat kriebelig gevoel, met dank
aan de tv-serie waarin drie eigenaren elkaars B&B beoordelen en dan vallen
over missende plankjes in de badkamer of opkrullende kleedjes naast een bed.
Hiervan is geen sprake bij Sandy. We missen niks, zien alleen een geweldige
plek met dito zit-, slaap- en badkamer en lekkere ligstoelen buiten.
In een typisch Amerikaans/Canadees restaurant met vier tv’s
die allemaal op een andere zender staan, eten we ’s avonds een pizza en rollen
daarna in het heerlijke prinsessenbed met honderd kussens.
Ik weet niet of ik het al had gemeld, maar er zijn hier best
veel muggen.
No comments:
Post a Comment