Tuesday, July 26, 2011

Dinsdag 26 juli, Nelson

Eerder opgestaan dan normaal, want de afstand van vandaag is 350 km en onderweg willen we ook naar Fort Steele. Het regent in Radium Hot Springs, en blijft een groot deel van de dag zo. Grijze wolken, een kleine wereld. Vlak voor Fort Steele komen we in Skookumchuck, een piepklein plaatsje in de Kootenay bergen. We besluiten koffie te halen bij de plaatselijke benzinepomp annex restaurant. Aan de gevel hangt een Holland House vlag, van het EK voetbal 2010. De zaak blijkt inderdaad door Nederlanders gerund te worden. Zij werden 3 jaar geleden verliefd op de plek en besloten het toen te kopen en naar Canada te emigreren. 'Het is niet altijd gemakkelijk', vertelt de eigenaresse, en dat straalt ze ook uit. We kunnen ons niet voorstellen dat je op deze troosteloze en zo ver van de buitenwereld gelegen plek zo verliefd kunt worden...
Toch hebben we er, en oma zou trots op me zijn, wel twee truttige toeristische theelepeltjes gevonden!



.Bij Fort Steele is de lucht wat opgeklaard en blijken de regenjassen niet nodig. Fort Steele is nu een openluchtmuseum, en was ooit de plek waar een divisie van de moutain police gelegerd was, die de ongeregeldheden tussen goudzoekers en indianen in de hand moest houden.


Een wandeling door het park is alsof je 150 jaar terug gaat in de tijd. Er zijn verschillende gebouwen te bekijken, sommige zelfs bemand door vrijwilligers in kleding van toen. Winkels, ambachtslieden, woonhuizen, een courthouse, hotel, kapper, smid, leerlooier en zelfs een tandarts (brr, een boor met voetaandrijving, net als een pottenbakker - mag je hopen dat de tandarts een beetje doortrapte). Ook hier komen we weer mensen tegen wiens grootouders uit Nederland komen.

Fort Steele Heritage Museum lijkt op de andere openluchtmusea die we in de VS hebben gezien, maar het blijft leuk om er rond te kijken.


Na 2 uur is het tijd om verder te rijden. We moeten nog 250 km. Het begint dan ook weer te regenen, en de wereld wordt kleiner en kleiner. Wolken die zo laag hangen, dat we alleen de weg maar kunnen zien. Een enkele onweersklap en een stortbui waardoor de auto een beetje gaat zwemmen, het is er allemaal.
We rijden door een fruittelersgebied vlak langs de grens met Amerika. Veel fruitkraampjes aan de kant van de weg, en ook winkeltjes die naast het fruit en ingemaakte groenten ook het oude theeservies van oma en zelfgehaakte pannenlappen in de vorm van theepotten verkopen. Vage handel.

 
Omdat we een uur cadeau krijgen vandaag (pacific timezone), zijn we al om 5 uur in Nelson. Mooi hotel, aan het meer, met balkon. Kamer 2 overigens, de vorige lag vol met hondenharen en had vieze lakens... bah. Een gezonde maaltijd uit de supermarkt - brood met salade. Het supermarktsysteem in Canada snappen we nog steeds niet goed. In de grootste supermarkten is geen verse groente of fruit te verkrijgen, heel maf. Wel allerlei tonnen met losse rijst, pasta, bonen en cereals, en zelfs in bakjes te scheppen pindakaas in vijf soorten! Ook alcoholische dranken zijn er niet te koop, daarvoor moet je naar speciale liquor stores waarbij je dan ook nog 25 jaar moet zijn en twee ID-kaarten kunnen laten zien! Tss Lieke, dan had jij toch een vet probleem ;)


De rest van de avond met een trui aan op het balkon gezeten om te kijken naar laagvliegende wolken! En blog bijwerken natuurlijk, een zelfopgelegde dagtaak. 's Nachts wakker geworden van een toeterende trein die vrijwel onder ons balkon doorrijdt. Gek.


Liske en Anne, veel plezier met het halen van het busje. Oefen even ergens anders met parkeren voor je onze beukhaag aan gort rijdt ;)
En Koen/Lieke, gaan jullie nog weg?

1 comment: